● ကၽြန္ မ ကို ခ်စ္ တယ္ ...

"အျမင့္ဆံုးေသာ ဘုရားသခင္ ၏ကြယ္ကာ ရာဌာ နေတာ္ ၌ေနေသာ သူသည္အနႏၱတန္ခိုးရွင္ ၏ အရိပ္ ကိုခိုရလိမ့္မည္။ ထာ၀ရဘုရားသည္ ငါခို လႈံရာ ငါ၏ရဲတိုက္၊ ငါကိုးစား ရာဘု ရား သ ခင္ ျဖစ္ ေတာ္ မူ၏ ဟုငါေျပာ ဆို၏"(ဆာ လံ။၉၁း၁-၂)။"သူ သည္ငါကို ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ ၊သူ႔ကို ငါ ကယ္ႏုတ္မည္။ ငါ၏နာမကို သိ ေသာ ေၾကာင့္ သူကို ငါခ်ီးေျမွာက္မည္၊ သူသည္ ငါ႔ကိုေခၚေသာ အခါသူ႔ဖက္ မွာေန၍ခ်မ္း သာေပးမည္။ သူ၏ဘုန္း ကိုလည္း ထင္ရွားေစမည္။ ရွည္ေသာအ သက္ႏွင့္သူ ကိုေရာင့္ရဲေစ၍ငါ၏ ကယ္တင္ျခင္းေက်းဇူး ကိုသူ႔အားငါျပမည္။"(ဆာလံ။၉၁း၁၄၁၆) ဘုရား သခင္ရဲ႕ေက်း ဇူးေတာ္ေၾကာင့္ပါ၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕ဂရု ဏာေတာ္ သက္သက္ေ ၾကာင့္ ပါလို႔၀န္ခံပါရေစ ။အရမ္းအရမ္း ကိုတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေစ တဲ့အျဖစ္အပ်က္ပါ။ဘယ္သူ႔ကိုပဲေ မးေ မးေရာ ဂါရဲ႕နာမည္ ကိုၾကားလိုက္ရံုနဲ႔ေသြးပ်က္သြားေလာက္ေအာင္ေၾကာက္ စရာေကာင္းတဲ့ေရာဂါ ဆိုးတစ္မ်ဳိးပါ။ဒါထက္ပိုး ဆိုးတာကလူေတြရဲ႕ အသက္ကိုလြယ္ လြယ္ေလးနဲ႔အ သက္ႏုတ္ယူႏိုင္ တဲ့ေရာဂါဆိုး ႀကီးေပါ့။ အဲဒီလိုေရာဂါ ဆိုးႀကီး ကေနလြတ္ေျမာက္ရျခင္း အခြင့္၊လံုးလံုး လ်ားလ်ားသက္ သာေပ်ာက္ကင္း ခ်မ္းသာခြင့္ ကိုေပးခဲ့တဲ့ အံ့ၾသဖြယ္ႀကီးျမတ္ တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အနႏၱေမ တၱာေတာ္နဲ႔ တန္ခိုးေတာ္ကို ဘယ္လိုုနဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ခံစားခဲ့ရသလဲဆိုတာစာဖတ္ ပရိသတ္ေရွ႕မွာ သက္ေသခံခ်င္တာ ကလည္း တစ္ေၾကာင္း၊စာဖတ္ ပရိတ္သပ္ေတြထဲမွာကၽြန္မလိုခံစားေနရတဲ့သူေတြ ရွိယင္လည္း ဘာမွေၾကာက္ စရာမလိုပါဘူး၊ဘုရားသခင္ အေနနဲ႔ ကယ္မႏိုင္ မႈေပးႏုိင္ေၾကာင္းခြန္အားေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵနဲ႔ ကၽြန္မရင္ဆိုခဲ့ရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ကို သက္ေသ ခံေ၀ငွရျခင္းျဖစ္ ပါတယ္။အခ်ိန္ အားျဖင့္……..၂၀၁၂-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ထဲမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ၏ေသြး သားလည္ပတ္မႈ(ဓမၼတာ) မူမမွန္ကိုသံသယရိွ လို႔OGဆရာ၀န္တစ္ေယာက္နဲ႔စမ္းသပ္ဖို႔ ကၽြန္မဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ ပထမေတာ့ ဓမၼတာမူမမွန္တာကလြဲလို႔လံုးလံုးက်န္းမာေနလို႔ဆရာ၀န္ထံမျပ ဘဲေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဘုရား သခင္ကကၽြန္မရဲ႕စိတ္ႏွ လံုးသားကိုလာၿပီး ထိေတြ႔လာတဲ့အတြက္ အယင္တံုးက သမီးငယ္ေလးကိုေ မြးဖြားေပးဖူးတဲ့ Dr. Daw Aye Aye Tint (OG) ႏွင့္ျပခဲ့မိပါ တယ္။ ဆရာ၀န္ရဲ႕စမ္းသတ္စစ္ေဆးမႈေတြအၿပီး မွာေတာ့ကၽြန္မ၏သားအိမ္ေခါင္းထဲမွာ(1.5 cm)ပမာဏခန္႔ရွိတဲ့ အသားပိုေလး ရွိေနတာကိုု စမ္းသတ္ေတြ႕ရွိခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာ၀န္ကဒီအသားပိုေလး ကို ေဆးရံုတက္ၿပီးျခစ္ ထုတ္လိုက္ယင္ အားလံုး ေကာင္းသြားလိမ့္မယ္၊ အခုခံစားေနရတဲ့ဓမၼတာမႈမမွန္ရတာကလည္း ဒီအသားပိုေၾကာင့္ ပဲလို႔ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာ ၀န္ႀကီးရဲ႕ၫြန္ၾကားခ်က္နဲ႔ဗဟိုအမ်ဳိးသမီးေဆးရံုမွာအဲဒီအ သားပိုေလးကိုျခစ္ယင္းသားအိမ္ကိုပါတစ္ခါတည္းျခစ္ထုတ္ခဲ့ပါသည္။ေဆးရံုခြဲခန္းကတာ၀န္ယူလုပ္ေပးခဲ့တဲ့

ဆရာ၀န္ေတြေတာင္ သံသယမရွိ ၾကဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သားအိမ္အ ေနအထားကမ ထင္ ရ ေလာက္ ေအာင္ကိုေကာင္းမြန္ေနလို႔ပါ။ုၿပီးေတာ့ အယင္းတံုးက ကၽြန္မထည့္ထားခဲ့တဲ့ IUD သေႏၵတားပစၥည္း ကိုထုတ္လိုက္တယ္။ သားအိမ္လည္းျခစ္တယ္။ သားအိမ္ခ်စ္ၿပီးတာနဲ႔ IUDအသစ္တစ္ခုျပန္ထည့္ေပး လုိက္ပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ျခစ္ထုတ္လိုက္တဲ့အ သားစေတြကိုစစ္ေဆးဖို႔ ဓါတ္ခြဲခန္းပို႔ခဲ့တာေပါ့။ တပတ္ေ လာက္အၾကာမွာေတာ့ အေျဖထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မလံုး၀ မေမွ်ာ္လင့္ထား တဲ့၊ဆရာ၀န္ ဆရာမေတြအားလံုးက လည္းျဖစ္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းလံုး၀မရွိ ပါဘူး။မျဖစ္ႏိုင္ ပါဘူးဆိုတဲ့ကၽြန္မ အရမ္းေၾကာက္ တဲ့ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ ကၽြန္မခႏၶာထဲမွာရွိေနၿပီ ဆိုတဲ့အေျဖပါ။ကၽြန္မ လံုး၀မၾကားခ်င္တဲ့ သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာဆို တဲ့ေရာဂါဆိုးႀကီးကိုအခုကၽြန္မကိုယ္ တိုင္နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔စ တင္ရင္ဆိုင္လိုက္ ရပါေတာ့ တယ္။ ဒါနဲ႔ဆရာ၀န္ေတြ အားကိုးတႀကီး ကၽြန္မေမးမိခဲ့ ပါတယ္။ ကၽြန္မအေျခအေနက ခြဲစိတ္လိုက္ယင္ေကာင္းႏိုင္ မလားလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဆရာ၀န္ေတြ ကေတာ့ဒါ မ်ဳိးကခြဲၿပီးမွပဲသိရ မယ္လို႔ျပန္ေျပာေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕စိုးရိမ္ပူ ပန္ေသာ ကစိတ္ေတြဟာ ဟိုးအထြဋ္အထိပ္ ကိုေရာက္သြားၿပီး ခိုကိုးရာမဲ့ ၿခံဳးပြဲခ်ငိုခ်ခဲ့ရပါတယ္ ။ေအာ္ကၽြန္မဟာခရစ္ေတာ္ေယရႈ ကိုယံုၾကည္တဲ့ခရစ္ ယာန္ ယံုၾကည္သူုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့ငါ့ ရဲ႕ယံုၾကည္မႈဟာအရမ္းကို အားနည္းခဲ့လို႔အခုလိုမ်ဳိးငါဆီ မွာဒီ ကင္ဆာေရာဂါရွိရတာ ဆိုၿပီးခံစားခဲ့မိပါတယ္။ တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားတဲ့ စိတ္ေတြေရာ၊ဘာျဖစ္လို႔ ငါ့ကိုမွလာျဖစ္ရတာ လဲဆိုတဲ႕ေမးခြန္ေတြနဲ႔အတူယူက်ဳံး မရ၀မ္းနည္းရၿပီး ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ ခဲ့ရပါတယ္-တကယ္ပါရွင္။သိပ္မ ၾကာပါဘူး။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ -ငါယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့ ဘုရားရွင္ ဟာ ေသျခင္းကိုေအာင္ျမင္တဲ့ အသက္ရွင္တဲ့ဘုရား ၊ေခၚရင္ထူးျပီး၊အရာခပ္ သိမ္းကိုလည္းတတ္ နုိင္တဲ့ဘုရား ဆိုတဲ့အသိစိတ္ေတြအံ့ၾသစ ရာေကာင္းေလာက္ေအာင္၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဘုရားရွင္ကကၽြန္မ ကိုစကား စေျပာတာပဲေလ။ အဲဒီခဏအတြင္းမွာပဲကၽြန္မနွလံုးသားထဲကို အသိစိတ္ေတြ၀င္လာျပီး တကယ့္ကို ဘယ္သူမေပးႏိုင္ တဲ့စိတ္နွ လံုးၿငိမ္သက္မႈကိုခံစားရရွိခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ကၽြန္မရဲ႕ေဆးကု သရမဲ့အစီအစဥ္ေတြ အားလံုးကိုေမွ်ာ္လင့္တဲ့ စိတ္၊အားကိုးခိုလႈံတဲ့ စိတ္ ေတြနဲ႔ ဘုရားရွင္ဆီမွာ ပံုအပ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္၊ အၿမဲလိုလိုဘုရားရွင္ဆီမွာ ဆုေတာင္းခြန္အားယူ ယင္းအဲဒီသား အိမ္ေခါင္း ကင္ဆာေရာဂါနဲ႕တိုက္ပြဲဆင္ႏြဲ လိုက္ ပါေတာ့ တယ္။ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ သားအိမ္ထုတ္ဖို႔ခြဲစိတ္မႈကို (GreenCross)ပုဂလိၢကေဆးရုံ မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။(Major Operation)ျဖစ္တာေတာင္ ကၽြန္မ မေၾကာက္ေတာ့ ပါဘူး။ အံ့ၾသစရာပါပဲ၊ ဒီလိုစိတ္မ်ဳိးကိုဘုရားသခင္ကေပးလိုက္တာေပါ့။ ညီမေလးေတြ၊မိ သားစုေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြအေပါင္း အသင္း၊သူငယ္ခ်င္း၊ဓမၼဆရာအသင္း အဖြဲ႕ မ်ားအားလံုးရဲ႕၀ိုင္းၿပီး ဆုေတာင္းေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ကၽြန္မကိုယ္ တိုင္ကလည္းဘုရားရွင္အေပၚယံုၾကည္တဲ့စိတ္၊ အားကိုးတဲ့ စိတ္၊ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့စိတ္ အျပည့္နဲ႔ခြဲစိတ္မႈကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အယင္တံုးကေတာ့ ခြဲစိတ္ခန္းထဲငါ၀င္ယင္ ငါ့စိတ္ကိုဘယ္လိုအားတင္းထားရမလဲဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔စိတ္ေတြနဲ႔ႀကိဳၿပီးေတြးပူမိေပမဲ့ အံ့ၾသစရာပါ ဘုရားရွင္ရဲ႕အားေပးမႈ၊ကြယ္ကာေစာင့္မ မႈေတြေၾကာင့္ ခြဲစိတ္ခန္းထဲမွာလည္းစိတ္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ၀မ္းေျမာက္မႈကိုခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ေက်းဇူးသက္သက္ေၾကာင့္ ခြဲစိတ္ခ်ိန္(၃)နာရီနီး ပါးေလာက္ၾကာခဲ့ေပမယ့္စိတ္ထဲမွာ ခဏေလးလိုပဲခံစားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ ခြဲစိတ္ခ်္ိန္ တစ္ ေလွ်ာက္လံုးလည္း စိတ္အာရံုၾကည္ၾကည္လင္္ လင္ရွိၿပီးဘုရားသခင္နဲ႔ စကားေျပာရင္း၊ ဆုေတာင္းရင္း၊ သီခ်င္းဆိုရင္းေက်ာ္ လႊားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အယင္တံုးက ဆို ယံုၾကည္ျခင္းအားနည္းခဲ့တဲ့ကၽြန္မ ဗဟိုအမ်ိဳး သမီးေဆး ရုံမွာ သားအိမ္ျခစ္ဖို႔ခြဲစိတ္ ခန္း၀င္ခဲ့တုန္းကဆို အေၾကာက္လြန္ စိတ္ေတြေၾကာင့္ အာရံုေတြ ရွုပ္ေထြး လာၿပီးကိုယ္နဲ႔စိတ္မကပ္ေတာ့ သလိုစိတ္ လြတ္သြားသလိုမ်ဳိး ရင္ဆိုင္ဘူးပါတယ္။ အဲဒီ တုန္း ကမိနစ္(၄၀)ေလာက္ပဲၾကာတဲ့( Minor Operation)ျဖစ္ေပမယ့္ခြဲ ခန္းထဲကထြက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔တင္(ICU) ထဲမွာနာရီအေတာ္ၾကာေန မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒီတစ္ခါေတာ့ဘုရားရွင္အလံုးစံုကို တတ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ Major ခြဲစိတ္တာ(၃)နာရီၾကာခဲ့ေပ မယ့္စိတ္ေပါေပါ့ပါးပါးနဲ႕ ခဏေလးပဲလို႔ခံစားရေလာက္ေအာင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ေမတၱာကို ကၽြန္မခံစားသိရွိခဲ့ ရပါတယ္။ ဒါအျပင္ ေနာက္ထပ္ဘုရား သခင္ကၽြန္မအေပၚ အံ့ၾသဖြယ္ရာအမႈတစ္ခုျပခဲ့ပါေသးတယ္။ ခြဲစိတ္ခန္းထဲမ၀င္ခင္ညကေပါ့ မနက္ျဖန္ ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ရ ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဒီည(၁၀း၀၀)နာရီေလာက္ ထဲက စျပီးဘာမွမစားမေသာက္ဖို႕ ဆရာ၀န္ေတြကမွာထားပါတယ္။ ခြဲစိတ္ ခံဖူးတဲ့သူတိုင္းသိမွာပါ။ ကၽြန္မကိုလည္း မနက္ဖန္ဆိုခြဲစိတ္ခံရမဲ့လူနာျဖစ္ေနေတာ့ ဒီည(၁၀း၀၀)နာရီကထဲ ကစၿပီးဘာမွ မစားမေသာက္ဖို႔ လာမွာသြားပါတယ္။ ဒါတင္မကဘူး ဆရာမေတြကပိုၿပီးစိတ္ခ်ရေအာင္ ကၽြန္မကိုည(၆း၀၀) နာရီေလာက္မွာ ၀မ္းခ်ဴပါေသးတယ္ ။၀မ္းခ်ဴလိုက္ေတာ့ ဗိုက္တအားဟာၿပီးလူ ကလည္းႏႈံးေခြ၊ဘာမွ လည္းထပ္ မစားျဖစ္ ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔(၁၀း၀၀) နာရီေက်ာ္ေလာက္က်ေတာ့ ကၽြန္မလည္းဘာမွ မစားေတာ့ပဲ ဆုေတာင္းၿပီးအိပ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္(၁၁း၃၀) ေလာက္က်ေတာ့ ဗိုက္အရမ္းကိုဆာလာျပီး ရင္ေတြတုန္ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြက်လာ ၿပီးေနလို႔ကိုမရေအာင္ျဖစ္ လာတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ကၽြန္မစဥ္းစား မိတယ္။ ဒီတိုင္းဆိုရင္ ဒီညေတာ့ျပႆနာပဲအိပ္လို႔ လည္းေပ်ာ္ မွာမဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ လူလည္းေတာ္ေတာ္အေနရ ခက္ေနၿပီ၊ ေနာက္ေန႔မနက္ ဆိုယင္လည္း ခြဲရေတာ့မယ္။ ကၽြန္မဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္ခိုင္ မာမာပဲခ်လိုက္ပါတယ္။ လူမတတ္နုိင္တာအားလံုး ဘုရားတတ္ နိုင္တယ္။ ဆရာ၀န္ေတြကကၽြန္မ ကိုအႏၵရယ္ျဖစ္မွာစိုးလို႕ မစား မေသာက္ဖို႔မွာ ထားေပမယ့္လည္း။ ဘယ္လိုမွမရေတာ့တဲ့အဆံုး ဘုရားရွင္ သမီးေတာ့ကိုယ္ေတာ့ ကိုအားကိုးၿပီး ကၽြန္မပူတင္းေပါင္မုန္႔၁လံုး၊ ကိတ္မုန္႔၁ခ်ပ္၊ ေရတစ္ခြက္အ၀ေသာက္ လိုက္မိၿပီသမီး ကိုေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါ ဆိုျပီးဆုေတာင္းအကူ အညီေတာင္းခဲ့မိပါတယ္။ လူလည္းအစာ၀င္ သြားေတာ့မွပဲၿငိမ္သြားၿပီးေန လို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းသြား တယ္။ေနာက္တစ္ရက္ ခြဲစိတ္တဲ့အခါေက်းဇုူးေတာ္ သက္သက္ေၾကာင့္ပါပဲ။ စားထားတဲ့အစား အစားေတြေၾကာင္ ဘာျပႆနာမွာမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဘုရားရွင္ကၽြန္မကိုခ်စ္ပါလား၊ ေစာင့္ေရွာက္ ပါးလား ဆိုတဲ့ၾကည္နူးမႈ၊၀မ္းေျမာက္မႈေတြကို ပိုၿပီးေတာ့ခံ စားခဲ့ရပါတယ္။ ခြဲစိတ္မႈ လည္ေအာင္ျမင္စြာၿပီးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မခြဲစိတ္ခန္းထဲမနက္၉း၀၀နာရီ ၀န္း က်င္ေလာက္က ထဲက၀င္ခဲ့ ရတာ၁၂း၀၀နာရီေလာက္ က်မွျပန္ထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္တေလွ်ာက္လံုး ကၽြန္မရဲ႕ ညီမေလး (၂)ေယာက္၊ ကၽြန္မရဲ႕အလြန္ခ်စ္ခင္ရတဲ့ကၽြန္မရဲ႕MD.ေဒၚသီတာ မိုး နဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕အမ်ိဳး သားေတြ က ခြဲခန္းအျပင္မွာ ဆုေတာင္းရင္းေစာင့္ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ခြဲစိတ္မႈေအာင္ျမင္္တယ္၊ အားလံုးေကာင္း တယ္ဆို တဲ့ အေျဖကို လည္းရခဲ့ပါတယ္။ ခြဲခန္းထဲက ထြက္ၿပီးခဏမွာပဲကၽြန္မတခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ အရမ္းကို နာက်င္တဲ့ေ၀ဒနာကို ခြဲစိတ္ဒဏ္ရာကေန နာရီအေတာ္ၾကာေအာင္ခံစားခဲ့ရ ပါတယ္။ အနာသက္ သာေအာင္ေဆး ထိုးေဆးထည့္လုပ္ေပးေပမယ့္နာ တာနဲနဲမွေလ်ာ့မသြားပါဘူး။ အဲဒီမွာကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္ ခင္ ရတဲ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဆရာမေတြျဖစ္တဲ႕Teacher Joesaphine နဲ႔ Teacher Kinsana တို႔ကအနား မွာေစာင့္ေရွာက္ ဆုေတာင္းေပးၾကပါတယ္၊ အားလည္းေပးၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာေတြေျပာၾကတယ္၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂရုဏာေတာ္အေၾကာင္းေတြေ၀ငွရင္း ကၽြန္မကိုနွစ္သိမ့္ မႈေတြေပးခဲ့ၾကပါ တယ္။ ေက်း ဇူူးေတာ္ပါပဲ၊ ညေနေစာင္းေရာက္ေတာ့ေစာေစာက ခံစားရတဲ့နာက်င္မႈေတြ တျဖည္္္္္းျဖည္း သက္သာ လာၿပီး ညေလာက္မွာ လံုး၀ေပ်ာက္ကင္း သက္သာသြားခ့ဲ ပါတယ္။ပံုမွန္အားျဖင့္(၇) ရက္ေလာက္ ေဆးရုံမွာေန ရမယ့္အေနအထားမွာ(၄)ရက္နဲ႔ဆင္းခြင့္ရခဲ့ပါ တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔OGမွ သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားၿပီးတာနဲ႔ ကင္ဆာဆရာ၀န္ႀကီးဆီလႊဲေပးပါတယ္။ ထက္ေရာင္ျခည္အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ ကင္ဆာအဆင့္က(၁)မွာပဲရွိတဲ့ earlystageပါပဲ။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေသခ်ာကုသယင္ ေပ်ာက္ပါ တယ္ဆိုတဲ့အေျဖကလည္းကၽြန္မကိုအားအ မ်ားႀကီးတက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေဆး တစ္လတႀကိမ္ နဲ႕ ေျခာက္ ႀကိမ္သြင္းရမယ္။ ဓါတ္ကင္ရမယ္၊စသျဖင့္ၫႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ သားအိမ္ခြဲစိတ္ မႈအၿပီး တစ္ပတ္အၾကာမွာဘဲ chemo frist circle ကိုစတင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး အေတြ႔ အႀကံဳနဲ႔ခြဲစိတ္မႈၿပီးတာမၾကာေသးတာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ေဆးဒဏ္မခံႏိုင္ တာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ေဆး (၅)ရက္သြင္းၿပီး (၆)ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ေလမလည္၊ ၀မ္းမသြား၊ ဗိုက္ေအာင့္၊ ဗိုက္နာၿပီး၊ ဗိုက္ႀကီးပူလာတာပဲ အစာလည္းမ၀င္ေတာ့ဘူး။ မခံႏိုင္တဲ့အဆံုး(၇)ရက္ေျမာက္ေန႔ရဲ႕ေနခင္းမွာ-Rose Hill ေဆးခန္းေျပးရေတာ့ တာပါပဲ။ ေဆးရံုးေရာက္ၿပီး နာရီ၀က္ ေလာက္မွာပဲ shork ရေတာ့တာပါပဲ။ ေဆးရံု(၃)ရက္ထပ္ တက္ခဲ့ရ ပါတယ္။ ျပန္ေကာင္းဖို႔သြင္းေပး တဲ့ေဆးထဲမွာ အလြန္အမင္းကို မခံႏိုင္ေအာင္နာၾကင္ တဲ့ဒဏ္ ကိုခံစားရတဲ့ေဆး လည္းပါတယ္တဲ့။ ဒီေဆးကိုအေၾကာထဲထည့္တာနဲ႔ နာလြန္း လို႔တက္တာပါလို႔ေျပာတယ္။ အားတင္းေတာင့္ခံရင္း First Circle ေဆးသြင္းျခင္း ကိုေအာင္ျမင္စြာ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ေဆးကတစ္လကိုတစ္ႀကိမ္၊ တစ္ႀကိမ္ကို(၅)ရက္၊ တစ္ရက္ကို (၆)နာရီ၀န္းက်င္ ေဆးသြင္း ရပါ တယ္။ ေဆးသြင္း ရန္စတဲ့ေန႔ကစၿပီး ေဆးသြင္းၿပီးသံုးေလးရက္အႀကာမွာ အားလံုးရွစ္ရက္ နဲ႔ ဆယ္ ရက္ၾကားမွာေ ဆးဒဏ္ကိုဆိုး၀ါးစြာ ခံစားရပါ တယ္။ အန္ခ်င္တယ္၊ ႏႈံးေခြတယ္၊ဘာမွမစားႏိုင္ဘူး။ အားျပတ္သလို ခံစားရတယ္။ ရင္ပူတယ္ (၁၀)ရက္၀န္းက်င္လြန္သြား ယင္ျပန္ေနေကာင္းလာ မယ္။ အဲဒီအခါ အားျပန္ေမြးၿပီးေနာက္ တစ္ႀကိမ္ေဆးသြင္းဖို႔ ထပ္ျပင္ဆင္ရ ပါတယ္။ေက်းဇူးေတာ္ သက္သက္ေၾကာင့္နဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ခြန္ အားေပးမ စမႈေၾကာင့္ေစာက္ေရွာက္ကယ္မ သနား မႈေၾကာင့္ေဆး သြင္းခဲ့တဲ့အေခါက္ တိုင္ကၽြန္မေသြးမသြင္း ခဲ့ရပါဘူး။ ေဆးဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေလာက္ တဲ့ ေသြးအေျဖမ်ား အေခါက္တိုင္းမွာရရွိခဲ့ပါတယ္။ Presure လည္းအၿမဲမွန္ေနပါတယ္။ ဆရာ၀န္ကေျပာ ထားပါတယ္။ ေဆးသြင္းယင္း လိုအပ္ရင္ ေသြးျဖဴေတြတအားဆင္းယင္ ေသြး သြင္းရတတ္ တယ္။ ေဆး ဒဏ္ေၾကာင့္ အသက္အႏၵရယ္ပါရွိတယ္ဆိုတာ ႀကိဳေျပာထားပါတယ္။ ေဆးသြင္းတဲ့အေခါက္တိုင္း ခြဲစိတ္မႈခံ ယူတံုးကအတုိင္းပဲ အႏၵရယ္ရွိတယ္ဆို တာသိပါတယ္။ ေဆးသြင္းဖုိ႔သေဘာတူပါတယ္ဆိုတဲ့ လူနာနဲ႔လူ နာရွင္ရဲ႕ လက္မွတ္အၿမဲထိုးရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲအႏၵရယ္ရွိပါေစ ဘုရားရွင္အခြင့္မရွိယင္ စာငွက္ တစ္ေကာင္ေတာင္ ေျမေပၚ က်တဲ့အခြင့္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မတစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိ မ္ေက်ာ္လႊားႏုိင္ ခဲ့ပါတယ္။ (၃)ႀကိမ္ေဆးသြင္းၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္မေတာင္ႀကီး ၿမဳိ႕ကိုဓါတ္ေရာင္ျခည္နဲ႔ကုသဖို႔သြားခဲ့ရပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ပါ တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ေဒသျဖစ္ေပမဲ့ လည္း အားလံုးအဆင္ေျပၿပီး အရမ္းေကာင္း တဲ့ေနရာမွာ တည္းခိုေဆးကုသခြင့္ ကိုရခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္ႀကီးကရင္ႏွစ္ျခင္း အသင္းေတာ္ သို႔ ဘုရားရွင္ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာတည္းခိုခြင့္ရဖို႔ကၽြန္မရဲ႕ခင္မင္ရင္းႏွီးရတဲ့ MBCU မွ ဆရာေစာ ထူး အယ္ရဲ႕မိတ္ေဆြ ေတာင္ႀကီးကရင္ႏွစ္ျခင္း အသင္းေတာ္ရဲ႕ လက္ေထာက္သင္းအုပ္ ဆရာျဖစ္တဲ့ ဆရာဂ်ဲေန ရိုနဲ႔မိတ္ ဆက္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ျပင္ဆင္ လမ္းဖြင့္ေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ဆရာဂ်ဲေနရိုႏွင့္ ဆရာကေတာ္ ဆရာမစႏိုးတို႔မိသားစုနဲ႕အတူ ဓါတ္ေရာင္ျခည္ငွာန (စပ္စံထြန္းေဆးရံုႀကီး)မွာ ပင္စင္ယူ တဲ့အထိ အၾကာႀကီးအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ Sister အဖီးဒီးနာတို႔က ကၽြန္မကို ေဆးကုသမႈခံယူတဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး လိုေလေသးမရွိကူ ညီေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ အၿမဲသတိယ ဆုေတာင္းေပး ခဲ့ၾကတဲ့ ေတာင္ ႀကီး ကရင္ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္ရဲ႕အဖသင္းအုပ္ဆရာႀကီး ဆရာခါရီထူူး နဲ႔အသင္းေတာ္ လူႀကီးမ်ားအားလံုးကိုလည္း ကၽြန္မအရမ္းပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတည္းခိုတဲ့ေနရာနဲ႔ ဓါတ္ကင္ ရတဲ့စပ္စံထြန္း ေဆးရံုႀကီးနဲ႔ကိုဆိုက္ကယ္နဲ႔သြားယင္(၁၀)မိနစ္ပဲႀကာသလုိ ေဆးသြင္းဖို႔ေဆး ခန္းျပရတဲ့စိန္(၂) အထူးကုေဆးခန္းကိုလည္း (၅)မိနစ္ပဲၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အံ့ၾသဖြယ္ရာဘုရား ရွင္ျပင္ဆင္ေပးမႈေတြပါပဲ။ ဓါတ္ကင္တဲ့ကာလ (၅)ပတ္ၾကာခဲ့ပါတယ္။ (၃)ပတ္ေျမာက္မွစၿပီး ခံတြင္းပ်က္ တာရင္ပူတာေတြ စတင္ခံစားလာရပါတယ္။ ကၽြန္မနဲ႔အတူေတာင္ႀကီးကိုလုိက္ပါခဲ့ၿပီး အနီးကပ္အားေပးျပဳ စုေပးခဲ့တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ မိ ခင္နဲ႔ ခင္ပြန္းကိုလည္း အရမ္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ေအာင္ျမင္စြာပဲ ေတာင္ႀကီး ဓါတ္ေရာင္ျခည္နဲ ႔ကုသမႈကိုခံခဲ့ရပါတယ္။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီးေဆး တစ္ႀကိမ္ထပ္သြင္းပါတယ္။ (၅) ႀကိမ္ေျမာက္ျဖစ္ ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ဓါတ္အပ္စုိက္ကုသျခင္း Brakyနဲ႔ထပ္ေလာင္းကုသခံယင္ ပိုေကာင္း တယ္ဆိုတဲ့ ဆရာ၀န္ရဲ႕ၫြန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ဓါတ္ အပ္စိုက္ဖို႔ရက္ခ်ိန္းယူေတာ့ရက္ခ်ိန္းက၂၀၁၃(၁) လပိုင္းမွ ရေတာ့ မယ္လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ေက်း ဇူးေတာ္ေၾကာင့္ ကၽြန္မရဲ႕ေမြးေန႔က်ေ ရာက္တဲ့ ၂၀၁၂ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ(၁၀)ရက္ေန႔မွာပဲ ဘုရားရွင္ကကၽြန္မကို ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္အျဖစ္ရက္ခ်ိန္း ထပ္ရခဲ့ပါတယ္။ ဓါတ္အပ္စိုက္ကုသျခင္းမွာလည္း အေတြ႕အႀကံဳမရွိလုိ႔ တုန္လႈပ္ခဲ့ရပါေသး တယ္။ သူကလည္း ေမ့ေဆးနဲ႔ခြဲခန္း၀င္ရပါတယ္။ အသက္အႏၵရယ္ရွိတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့ဘုရားရွင္ဆက္ လက္ကယ္မပါ၊ ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ဓါတ္အပ္စိုက္ မႈေအာင္ျမင္ေအာင္မစပါဆိုၿပီးဆုေတာင္းခဲ့ ပါတယ္။ တကယ့္ကို ဘုရားရွင္က ကၽြန္မရဲ႕ရင္ တြင္းကေနလိုလိုလား လားေတာင္းခံတဲ့ ဆုေတာင္းသံကို နားေညာင္း ပါတယ္။ (၄၈)နာရီတိုက္ပိတ္ဓါတ္ေရာင္ျခည္အခန္းထဲ မွာ-အေဖၚဆိုလို႔မီးေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္း ရယ္ Aircom တစ္လံုးရယ္၊ ကိုယ္အိပ္တဲ့ကုတင္တစ္လံုးရယ္၊စားပြဲတစ္လံုးဒါပဲရွိပါ တယ္။ ေန႔လားညလား ဆိုတာလည္းမသိရပါဘူး။ ဘုရားရွင္ကၽြန္မနဲ႔အ တူရွိတယ္ဆို တာ သိရွိခံ စားရတဲ့အတြက္ မေၾကာက္ မရြံ႕ပဲေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဓါတ္အားစိုက္ကုသမႈကို လည္းေက်း ဇူး ေတာ္ေၾကာင့္ေအာင္ျမင္စြာ လြန္ေျမာက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ပတ္ၾကာၿပီး chemo last circleကိုသြင္းခဲ့ပါ တယ္။ Treament ကိုအားလံုးၿပီး စီးေအာင္ ကုသဖို႔ အခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ဘုရားရွင္ ပါ။ ေက်းဇူးေတာ္ႀကီး လွပါတယ္။ တ ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မမွာ ဘုရားေပးတဲ့အသက္ပဲ ရွိပါတယ္။ေဆးကုသမႈ တစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္မကိုဖံုးနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ အားေပးၾကတဲ့ ကၽြန္မကိုခ်စ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ဆရာသမားမ်ားနဲ႔အတူ ကၽြန္မကိုအၿမဲသတိရၿပီး ဖုန္းဆက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ကိုယ္ တိုင္ကိုယ္က်လာေရာက္အားေပးႏွစ္ သိမ့္ဆုေတာင္းေပးခဲ့တဲ့ကၽြန္မရဲ႕M.Dဆရာ မႀကီးေဒၚသီတာမိုးကိုလည္း အရမ္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ဘုရားရွင္ဆီက ခံစားရ တဲ့ေကာင္းခ်ီးေတြက ကင္ဆာေဆးကုသမႈခံယူတဲ့သူ ၉၀% ဆံပင္ကၽြတ္က်တဲ့အထဲမွာ ကၽြန္မမပါခဲ့ပါဘူး၊ ပိန္လွီသြားျခင္းမရွိပဲ ေပါင္ ၁၁၀ နဲ႔ေဆးစကုတဲ့ကၽြန္မဟာ အခုေပါင္ ၁၃၀ရွိေနပါတယ္။ ေဆးကုသမႈ တစ္ေလွ်ာက္လူမမာလို႔မထင္ရဘူးေႏွာ္ဆိုတဲ့အသံကို ၾကားရ တာလဲ ကၽြန္မအတြက္ အားတစ္ခု ပါပဲ။ေဆးကုသစရိတ္ အစမွအဆံုးအထိေငြကုန္ေၾကးက် အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ေပမဲ့ ဘုရားရွင္ျပင္ဆင္ လမ္းဖြင့္ေပး ခဲ့တဲ့အတြက္ ကုိယ္ရွိတဲ့အထဲက ယုတ္ေလွ်ာ့သြားျခင္းမရွိဘဲ ေၾကြးမတင္ပဲ ကုသခြင့္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မအေပၚထားတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂရုဏာေမတၱာဟာကၽြန္မရဲ႕ သားအိမ္ကို ထုပ္ဖို႔ျဖစ္လာတာေတာင္မွ သားနဲ႔ သမီးႏွစ္ဦးျပည့္စံုစြာ ေမြးဖြားရရွိခြင့္ေပးၿပီးမွ ထုတ္ခဲ့ရတာပါ။ျဖစ္ေနတဲ့ေရာ ဂါကိုေစာ လွ်င္စြာသိခြင့္ရေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ဘုရား ရွင္၊ ကုသမႈ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ အတူရွိ ၿပီးအစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ ကြယ္ကာခဲ့တဲ့ဘု ရားရွင္ကို အရမ္းပဲေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္း ပါတယ္။ေပတရုေရေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္စဥ္ ေဘး ဘီၾကည့္ၿပီးစိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ယံုၾကည္ျခင္းအား နဲခဲ့ေပမဲ့ ေရထဲနစ္ခါနီးမွာ ဘုရားရွင္လက္ကမ္း ကယ္ႏႈ တ္ခဲ့ တဲ့အျဖစ္အပ်က္ကေလးကလည္း ကၽြန္မ ကိုေန႔ တိုင္း ခြန္အားရေစခဲ့ပါတယ္။ တကယ္တမ္း က်ေတာ့ ဘုရားသခင္ဟာ ကၽြန္မတို႔ထင္သလို ဒဏ္ခတ္တဲ့ဘုရားမဟုတ္ပါ ဘူး။ေဘးဒဏ္သင့္ ခံရတဲ့အေၾကာင္း ရင္းဟာကၽြန္မတို႔ရဲ႔ လုပ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ဘုရားရွင္ဟာအၿမဲပဲမကုန္ဆံုးႏိုင္ တဲ့ေမတၱာ နဲ႔ ကၽြန္မ တို႔ ကိုခ်စ္ေတာ္ မူတဲ့ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေၾကာင္းကို ကၽြန္မသိခြင့္ရသလိုပဲ၊ စာဖတ္ပရိတ္ သပ္အား လံုးကိုလည္းသိေစ ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မရဲ႕ အနာဂတ္အသက္တာမွာ အလိုေတာ္ကို၀န္ခံၿပီး ဘုရားရွင္ျပင္ဆင္ ခြင့္ေပးတဲ့ လမ္းကိုပဲေလွ်ာက္ၿပီးအသက္တာ ကိုဘုရားရွင္လက္ထဲအပ္ႏွံယင္း ဘုရားရွင္ ဘုန္းေတာ္ထင္ ရွားေစမဲ့အသက္တာမ်ဳိးနဲ႔ပဲ အသက္ရွင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အတိတ္ကာလမွာမွားမိခဲ့သမွ် အျပစ္အားလံုး အတြက္ကၽြန္မကိုဘုရားရွင္ကျပတာပဲလို႔ ကၽြန္မခံယူခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရွင္က အၿမဲပဲခြင့္ လႊတ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မကို အသက္ရွင္လြတ္ေျမာက္ရျခင္း အခြင့္ကို လည္း ျပင္ ဆင္ေပးခဲ့ ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ယံုၾကည္ကိုး ကြယ္တဲ့ဘုရားရွင္ဟာ အနႏၱတန္ခိုးရွင္၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ရွင္ေလာက ကိုေအာင္ႏုိင္တဲ့အရွင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ရွင္တဲ့ဘုရားကို အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္ ၿပီးေတာင္းေလွ်ာက္ တဲ့ဆုေတာင္းသံတုိင္းကိုလည္း အမွန္တကယ္ နားေညာင္းေတာ္မူၿပီး အေျဖေပးပါ တယ္ဆိုတာကို လက္ေတြ႕ခံစားခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္မကေနၿပီးေတာ့ စာဖတ္ပရိသတ္ႀကီး ခြန္အားရဖို႔ သက္ေသ ခံေ၀ငွလုိက္ ရပါတယ္။

ေနာ္စီစီစိုး